Echt Down Under

Hier zijn we weer met een bericht,na 3 drie dagen van de wereld te zijn geweest.
Het begon op maandag het vertrek uit Cairns. Omdat op ons begeleidend schrijven van onze reis stond dat we om 10.05u zouden vliegen naar Ayers Rock,werden we om 8.00 opgehaald van het hotel. Er werden nog andere passagiers opgehaald en tegen 8.20u waren we op het vliegveld en als een ding mis gaat dan gaan er meerderen.Achteraf werden we bij de verkeerde vliegveld(international) afgezet. Dus moesten we ruim 5 minuten lopen naar de andere vertrekhal(domestic).Daar aangekomen bleek dat het vliegtuig vertrok om 8.50.Toen we aan de beurt waren bij het inchecken mochten we er niet meer door, WE WAREN TE LAAT!
Uurtje werk gehad om een vliegtuig later te boeken, maar het probleem was dat we door een organisatie opgehaald zouden worden voor de 3-daagse safari.
Maar goed om 11.25u konden we met het volgende vliegtuig mee en ipv om 13.00 opgehaald te worden zou dit nu om 14.00u zijn. Wij arriveerden om 13.45 en om 14.00 niemand te zien. Peter ging maar weer eens bellen en elke keer zocht hij iemand met een telefoon en het lukte hem steeds om op kosten van een Australier te bellen.
Tegen 14.30 werden we opgehaald, het vervoermiddel zat al vol met 24 gasten en wij waren de laatsten, DE groep had al geluncht en ze misten dus nog een koppel.
Steve was onze reisleider en vroeg hoeveel water we bij ons hadden.Hoezo????
Gingen we dus meteen naar de Olga's, monolieten in een woestijnlandschap(35gr) om een wandeling/beklimming van 3 uur te maken.De komende dagen zouden we verblijven in Kata Tjuta National Park.
Onze halve litertjes water waren gelukkig niet afgenomen op het vliegveld, ze wisten daar waarschijnlijk dat we die hard nodig zouden hebben.
Een groepsgenoot Kevin stond 1 1/2 liter water af,zodat we konden overleven.
Yes!!! We hebben het overleefd!!
Daarna gingen we naar de zonsondergang van Ayers Rock(Uluru zeggen Aboriginals)
We kregen eerst champagne en gingen samen met honderden anderen samen beleven.
Nu dacht ik persoonlijk dat ik de zon onder zou zien gaan,maar je kan maar 1 ding zien, het verkleuren van minuut tot minuut van deze berg.
Maar ja als je na zonsondergang naar je kampement gaat, moet in het donker ALLES doen. We hadden maar 1 klein zaklampje.
Maar we klagen niet, lekker gedoucht en samen met de groep eten gemaakt. Steve bakte het vlees en gezellig nog een wijntje gedronken en vroeg naar bed,want dinsdagochtend moesten we om 4.00u op om voor zonsopgang bij Uluru te zijn.
GEWELDIG die zonsopgang,daar hadden we naar uitgekeken,veel foto's gemaakt en de wandeling van 7.8 km (de Uluru Base Walk) rondom die gigant met zijn vele vormen en kleurschareringen was iets om nooit te vergeten. Gelukkig wilde niemand uit de groep de Uluru beklimmen, uit respect voor de Aboriginals.
Daarna heeft Steve ons nog verhalen verteld mbt Uluru en de Aboriginals.We hebben met hem de Kuniya Walk gedaan en de Mutijulu Waterhole bezocht.Erg indrukwekkend.
We werden naar het cultureel centrum van de Aboriginals gereden en konden daar een uur vele dingen bekijken mbt Aboriginals die er zelf ook waren, om kunst te tonen die zij maakten en verhalen uit overlevering te vertellen.
Geluncht (zelf gemaakt) alles inpakken en vertrokken voor een reis van vele uren naar Kings Canyon.
Omdat wij als laatsten opgehaald werden, waren er 2 plaatsen over in de bus, naast de chauffeur en midden achterin.
1 keer raden waar Peter moest zitten,naast de chauffeur en ik achterin tussen 4 Duitsers en 4 Fransen.
Deze reis aardig onze talen op kunnen halen.Peter werd natuurlijk geroemd om de kennis van die talen en vooral om zijn uitspraak!!!
Dus elke keer als we een tocht hadden zaten we gescheiden.Jammer maar we hebben wat over voor anderen,dan konden de anderen lekker bij elkaar blijven zitten. Er was nog 1 ander Nederlands stel. Wim en Joke uit Vlaardingen,daar hebben we ook gezellig mee opgetrokken,veel gelachen.
Maar goed voordat we 's avonds om 6 uur aankwamen in Kings Canyon hadden we nog een paar stops gehad. In de middle of nowhere konden we bier en wijn kopen en bij een andere stop hout sprokkelen voor het vuur.
Aangekomen in Kings Canyon ging Steve koken. Hij maakte een vuur van het door de mannen gesprokkeld hout, maakte brood in een pan, hield dit warm met hete kolen en had 3 pannen met kippepoten en groenten in het vuur staan.Wij konden douchen en wachtten op het eten.
Grappig was dan dat de 10 Fransen,6 Engelsen,4 Duitsers en 4 Nederlanders elkaar opzochten om samen te eten.Het was een gezellige groep en het afwassen en opruimen liep weer erg gesmeerd.Iedereen stak een handje toe.
Toch weer op tijd naar bed,want de andere dag, woensdag, moesten we om 5.00u op. We gingen de Kings Canyon op en zouden over 6.5 km, 3,5u uur doen.
De start was meteen raak, een beklimming van 500 meter was erg inspannend en iedereen had, eenmaal boven even tijd nodig om op adem te komen.
Verder was de tocht weer adembenemend en gezellig.
Als je vroeg opstaat kan je veel doen op een dag, dus waren we vroeg terug bij onze tenten en konden we de lunch maken en alles weer opruimen en inpakken inclusief keukengerei.
We hadden een tocht van 5 uur voor de boeg.EEN rechte geasfalteerde 2baansweg naar Alice Springs.We zijn onderweg 2 maal gestopt om te eten/drinken en even de benen te strekken.
Om 18.00u zijn we afgezet bij ons hotel, terug in de bewoonde wereld.
's Avonds met Joke en Wim gegeten in Bojangles,typisch Australlische tent.
We hebben een fantastische 3-daagse safaritocht mogen beleven en een beetje kennis mogen maken met het leven in onherbergzame natuur.
Wij hopen dat jullie een klein beetje kunnen voelen wat wij hebben meegemaakt.

Ps1 De foto's komen morgen het is nu hier 23.00u en in dit internetcafe lukt het niet